(WARNING: THIS STORY CONTAINS A LOT OF FANGIRLING)

Voor degene die het niet weten: One Direction bestaat uit Harry, Niall, Liam & Louis.

Gisteren AKA de beste dag van mijn leven begon al vroeg. Slapen in een hostel is echt verschrikkelijk. Iedereen doet z’n eigen ding, de één gaat zo laat naar bed, de ander gaat nog uit en komt laat terug. Met andere woorden, ik had niet goed geslapen en ik werd om 6:30 al wakker. Toen kwamen de zenuwen voor het concert weer omhoog en omdat ik toch niet meer verder kon slapen besloot ik om alvast richting de arena te gaan. (I know, dat is ongeveer 11 uur voordat de deuren open gaan). Er zaten al een aantal meisjes (die er zelfs al vanaf 4:00 zaten) en ze gaven me een nummer, 28. Ze waren allemaal super aardig, we hebben gepraat, gekaart (ik heb ze pesten geleerd, wat ze hier dus niet kennen, en zij hebben mij snap geleerd, wat ik niet kon) en zo vloog de tijd snel voorbij. Om 18:30 gingen dan eindelijk de deuren open. Ik zat heel de dag al in de eerste rij en stond nu haast gewoon als eerste om naar binnen te gaan. We mochten, zoals gewoonlijk, niet rennen in de zaal maar met mijn snel wandelen stond ik al snel bij het hek (HELEMAAL VOORAAN). Na het voorprogramma, veel geduw en met moeite mijn jas uit te hebben gekregen, begon het echte concert om 20:45. Zoals gewoonlijk was er weer veel geschreeuw, veel gezang en waren de jongens weer geweldig. Niall was zo blij om weer in zijn thuisland te zijn. Ze hebben zelfs hun nieuwe single ‘Perfect’ gezongen die pas die ochtend uit was gekomen. Maar nu komt het mooiste: Ik had een spandoek gemaakt waarop stond ‘Hey boys, guess what I am wearing? The smile you gave me’. Liam zat echt recht voor me en kneep z’n ogen samen om te lezen wat er op stond. Toen kreeg hij een glimlach op z’n gezicht en zei hij (ik moest wel liplezen): Aw, that’s so cute, I love you’ en bleef hij maar glimlachen. Even later liep Liam langs en had ik mijn silly string uit mijn tas gehaald. Ik bespoot hem waarna hij me aankeek van ‘No, why?’ maar hij moest er wel om lachen. Toen liet hij z’n broek aan Louis zien want die zat dus helemaal onder de silly string (DOOR MIJ, TROTS). Toen liep Harry langs en bespoot ik hem ook, hij keek me echt recht aan en was zo van: ‘Are you serious?’ met een grappig gezicht. Toen kwam er een bewaker naar me toe die mijn silly string afpakte want blijkbaar mocht dat niet. Harry zag dat en sprong voor me terwijl hij naar me wees en keihard ‘HA’ schreeuwde (zo van: in your face, karma voor het bespuiten van hem) en moest hij lachen. Op dat moment vond ik het niet eens erg dat mijn silly string af was gepakt want HARRY STYLES oh my god, ik moest zo hard glimlachen, niet normaal en al de meisjes naast me tikte me aan en gilde met me mee. Ze liepen heel de avond echt nog geen meter van me af maar helaas komt aan al het moois een eind en moest ik terug naar het hostel. Dat was weer een slapenloze nacht, en vanochtend moest ik om 10:00 de bus pakken terug naar Dungarvan. Al met al was Dublin wel oké maar het concert was het beste. Ik heb donderdag middag wat rondgelopen in de stad maar zo bijzonder was het niet. Veel winkels (de Primark is daar zo klein en ze hebben haast niks), de mooie oude gebouwen waren allemaal in renovatie, dus veel foto’s heb ik ook niet kunnen maken en het was enorm druk. Het leek eigenlijk wel een beetje op Amsterdam. Ik heb wel nog een Ierse vlag gekocht bij een leuke souvenir shop (in elke straat zaten er wel 3). Tadhg ligt gelukkig op bed nu dus ik heb even tijd om uit te rusten. Ik ga vanavond in ieder geval niet meer naar de pub.

(Check m'n foto album voor meer foto's!)