Dún Garbhán - Dungarvan

Samen met de andere Nederlandse au-pair heb ik wat gedronken bij een gezellige coffeeshop. (Niet zoals in Nederland.) Ze was heel aardig en we gaan snel nog een keer wat doen met de andere au-pairs als ik vrij ben. (Wat ik zo leuk vind hier is dat je een heel potje thee krijgt als je thee besteld, waar je dan zelfs wel 4 bakjes uit kan halen.) Ze heeft me ook Dungarvan laten zien en natuurlijk ook de pubs waar ze altijd naar toe gaan. Toen ik terug kwam thuis ging ik voor het eerst het huis uit met Tadhg alleen om naar ‘the boardwalk’ te gaan. We hadden het naar ons zin samen, schelpen zoeken en voetballen. Verder was de dag niet heel bijzonder. Ik had weer een heerlijke avond maaltijd en in de avond zijn we weer thuis gebleven. Ik heb wel de match Ireland - Germany gekeken (0-0). Wat we vandaag gaan doen weet ik niet maar ik denk dat ik even alleen het dorp in ga. Wel gaan we vandaag even alles bespreken voor volgende week, wanneer het echte werk gaat beginnen. M'n eerste week hier zit er al weer bijna op.

The Cliff Walk

En ja hoor, ze hadden gelijk. Wat was de plek daar geweldig mooi. We gingen met de auto naar een dorp een paar km verder. De wegen maakte me misselijk, zo smal en kronkelig. We gingen eerst naar een strand waarna ze toch besloten om ‘the cliff walk’ te doen met Tadhg erbij. (Het was best gevaarlijk.) Het was een lang pad naar de top en ik was zo moe toen we bovenkwamen, maar het was het allemaal waard.

Toen we weer thuis waren ging Tadhg zijn middag dutje doen en was het weer tijd om te relaxen. Toen hij wakker werd vertelde Brian me ineens dat Marie al weg was en dat hij ook even naar het dorp moest. Dit was dus mijn ‘Big Moment’ zoals hij het zei, voor het eerst alleen met Tadhg. Het ging super, we hebben lekker buiten gespeeld en al snel kwam Marie terug en gingen we naar een speeltuin. In de avond kreeg ik weer kip (in de middag ook al) met garlic bread en had Marie nog chocolade broodjes gemaakt. Ik word hier verwend. Om half 9 was het Tadhg zijn bedtijd en moest ik hem voor het eerst op bed leggen omdat Marie en Brian weg waren. Ik heb ‘the magic touch’ volgens Marie want hij moest maar één keer huilen en toen ik tegen hem ging praten ging hij gelijk weer lekker slapen. Daarna had ik dus wat tijd voor mezelf en heb ik geskyped met het thuisfront. Ik ga me nu snel klaarmaken want ik heb zo afgesproken met een andere Nederlandse au-pair hier in het dorp.

Dia Dhuit - Hallo

Het dorp hier is zo gezellig. Mijn host-moeder kent haast iedereen en iedereen is harstikke vriendelijk. We hadden voor de lunch verse ham en stuffed chicken gehaald bij de slager waarna we een bakje thee haalde bij een leuk klein zaakje. Ik kwam ook veel scholieren tegen (met uniformen). Thuis heb ik de cadeautjes gegeven die ik had gekocht. Voor Tadhg een plastic vishengel met visjes waar hij mee kan spelen in de gootsteen (hij vind ze geweldig) en voor Marie en Brian natuurlijk stroopwafels. Ze vonden ze heerlijk en aten er zelfs gewoon twee/drie en in de avond was het hele doosje al leeg. Daarna zijn we nog een stukje wezen rijden naar een strand maar het was al laat dus gingen we gelijk terug naar huis. Zo heb ik wel al een stuk meer gezien van Ierland en het is prachtig. In de avond hebben we gezellig met z’n allen gegeten en daarna hebben we niks gedaan en gewoon gerelaxt. (Wel nog leuke kinderprogramma’s gekeken in het Engels.)

Vanochtend had Marie een tosti voor me gemaakt die echt veel lekkerder was dan die bij ons thuis. Ik heb ze ook voorgesteld aan hagelslag. Alweer iets wat ze enorm lekker vinden. Tadhg zat te smullen van zijn toast. Ik heb vanochtend ook contact gezocht met een andere au-pair die hier zit en zij vertelde me dat er nog 15 andere hier in het dorp zitten dus ik hoop snel wat vrienden te maken. Het leukste is dat Tadhg maar blijft zeggen ‘Coming Daisy’ en als je vraagt of hij iets wilt zegt hij ‘No thanks’, zo schattig. We gaan zo naar een plaats die heel leuk blijkt te zijn dus ik ben benieuwd. Mijn camera heb ik sowieso bij me.

Day 1

Ik kwam aan in de mist en het was niet zo’n klein beetje ook. Het was zelfs zo erg dat ik de landing niet eens aan had zien komen. Ik had gehoopt dat ik Cork van bovenaf kon zien maar dat zat er dus helaas niet in. Na een vermoeiende reis, die eigenlijk niet eens zo lang was, kwam ik aan in Ierland. Ik had het zonnetje alleen niet meegebracht. Mijn host-moeder Marie en mijn oppaskindje Tadhg stonden op me te wachten toen ik aankwam terwijl Brian, mijn host-vader, nog in de auto zat. Ik zag meteen al dat Tadhg een drukte maker is maar wat een schatje is het toch. Ze namen me mee uit eten in Cork waarna we nog een uur naar Dungarvan moesten rijden. Zo kwam ik er dus achter dat geen één snelweg in Ierland lichten heeft langs de weg en dat was dus ook de engste rit van mijn leven. En veel van Ierland heb ik niet gezien. Toen we bij het dorp aankwamen gaven ze me nog een tour. Ik kon al zien dat het prachtig was, ook al was het donker, met een klein winkelcentrum, een mooie haven en natuurlijk enorm veel pubs. Het huis was anders dan ik had verwacht. Het is een soort bungalow met maar één verdieping en ik heb echt het gevoel alsof ik in een huisje zit op vakantie. Het is heel klein maar ik heb nog best een grote kamer met een tweepersoonsbed. Die avond ging ik vroeg naar bed met een jetlag van een uur. (Ja, het bestaat.)

Vanochtend kwam Tadhg me wakker maken om te ontbijten. Gelukkig was dat pas om 10 uur. Ik kreeg heerlijk scrambled eggs met toast en natuurlijk deed ik melk in mijn thee. Het was vanochtend aan het regenen maar dat is nu gelukkig gestopt. We gaan zo naar het dorp en dan hoop ik dat ik wat mooie foto’s kan maken. Het is hier nog echt even wennen maar dat is natuurlijk logisch. Ik kan Brian haast niet verstaan en het is ook lastig om Engels te praten tegen Tadhg. Ik ben ook altijd verlegen als ik mensen nog niet ken maar dat zal vanzelf wel overgaan. Nu ga ik mijn gezicht maar weer even laten zien.

Slán - tot ziens